Διάγνωση

Το πρώτο βήμα για τη διάγνωση είναι η αξιολόγηση του ιατρικού ιστορικού του ασθενή και η ενδελεχής κλινική εξέταση. Ωστόσο, όταν μια μάζα είναι παρούσα, οι απεικονοστικές μέθοδοι είναι σημαντικές για να βοηθήσουν στη διάγνωση και τον καθορισμό αυτού που ονομάζεται στάδιο νόσου. Οι απεικονίσεις αυτές μας δίνουν εικόνα του εσωτερικού του σώματος.

Υπάρχουν διάφοροι τύποι απεικονιστικών μεθόδων:

• Κλασικές ακτινογραφίες: Μπορούν να αποκλείσουν όγκους οστών
• Υπέρηχοι: μπορούν να ξεχωρίσουν τους όγκους από τις κύστεις
• Μαγνητική τομογραφία (MRI): Η MRI είναι η επικρατούσα απεικόνιση για τα σαρκώματα μαλακών μορίων, ειδικά των άκρων, της πυέλου και του κορμού.
• Η αξονική μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την απεικόνιση του οπισθοπεριτοναϊκού χώρου και του θώρακα και είναι χρήσιμη για την εντόπιση μεταστάσεων, καθώς οι πλειοψηφία των σαρκωμάτων μαλακών μορίων μεθίσταται στους πνεύμονες. Τα σαρκώματα μαλακών μορίων της κοιλιάς μπορούν να κάνουν μετάσταση στη ήπαρ ή το περιτόναιο, ενώ οι μεταστάσεις στους λεμφαδένες είναι σπάνιες.
• Η ποζιτρονική τομογραφία (PET) είναι επίσης μια χρήσιμη απεικόνιση, αλλά το όφελός της σε σχέση με το κόστος δεν είναι ακόμα εξακριβωμένο.

Τα αποτελέσματα των απεικονιστικών μεθόδων είναι σημαντικά για τον καθορισμό του θεραπευτικού πλάνου. Είναι εξαιρετικής σημασίας να είναι διαθέσιμες λεπτομερείς απεικονίσεις πριν από κάθε βιοψία ή χειρουργείο.

Αφού διενεργηθούν οι απεικονίσεις, η επικρατούσα προσέγγιση για τη διάγνωση είναι η βιοψία με κόπτουσα βελόνα για να εξαιρεθούν δείγμα(τα) του όγκου και να εξεταστούν από τους παθολογοανατόμους. Παρακαλώ να θυμάστε: Μόνο ιατροί με εμπειρία στα σαρκώματα πρέπει να διενεργούν αυτές τις βιοψίες!

Τα ευρήματα από την αφαίρεση ιστού (=βιοψία) παρέχουν πληροφορίες για το πως η νόσος μπορεί να τροποποίησε τη δομή του ιστού (=παθολοϊστολογία). Επιπρόσθετα, η βιοψία θα απαντήσει στο ερώτημα αν ο όγκος είναι κακοήθης ή καλοήθης και να ταυτοποιήσει τον υπότυπο στον οποίο ανήκει. Οι διαγνωστικές τεχνικές περιλαμβάνουν μοριακές γενετικές αναλύσεις, όπως ανοσοϊστοχημεία, κυτταρογενετική, real-time PCR και έτσι μπορούν να εντοπίσουν γενετικές ανωμαλίες σχετιζόμενες με υπότυπους σαρκωμάτων μαλακών μορίων.

Επιπλέον εξετάσεις μπορεί να χρειαστούν για να εκτιμηθεί αν η νόσος έχει ήδη επεκταθεί και αν ναι σε ποια σημεία εντοπίζονται οι μεταστάσεις: Συνήθως διενεργούνται αξονική θώρακος, αξονική ή μαγνητική για έλεγχο της τοπικής νόσου και για τοπικά διηθημένους λεμφαδένες και αξονική κοιλίας, ενώ σπινθηρογράφημα οστών, αξονική εγκεφάλου, μαγνητική όλου του σώματος και το PET είναι προαιρετικά.

Σημαντικό να γνωρίζετε: Οι ασθενείς πρέπει να παραπέμπονται σε εξειδικευμένο ιατρό ή κέντρο σαρκωμάτων για κάθε εστία που είναι πιθανό να είναι σάρκωμα, για κάθε ύποπτη αλλοίωση μαλακών μορίων που αναπτύσσεται σε βάθος και για κάθε επιφανειακή αλλοίωση μαλακών μορίων με διάμετρο >5cm.